Vanochtend op tijd wakker en kon niet meer slapen. Dus maar douchen en naar Ellen toe. Voordat ik haar kamer in ga waarschuwt de verpleging me dat ze wat warrig praat en inderdaad: ze zag eerder al wel dingen die wij niet zien, maar dat kon worden toegeschreven aan de bloedinkjes in haar oog. Nu ziet Ellen wat flesje op een aanrecht staan en ik ook. Maar bij Ellen hebben ze armpjes en zwaaien ze naar haar. Ze houdt ook een heel verhaal over een musical waar ze aan mee zal doen. Beetje vreemd allemaal. Straks maar even aan de arts vragen hoe dat zit, want ik maak we toch wel zorgen. Misschien komt het door de morfine. Verder kan ze wel heel goed uitleggen waar ze is (EHBO truc). Ze vertelt keurig in welk ziekenhuis en welke afdeling ze ligt. Ze weet me zelfs te vertellen welke dag het is en wat de datum is. Nou, dat vind ik al heel knap, want ik heb zelf moeite omdat bij te houden. Je hebt hier weinig notie van welke dag het is.
Gelukkig is het eerste wat ze zegt als ik binnen ben gekomen: "hè hè, eindelijk een bekend gezicht". En als ik vraag of ze weet hoe ik heet, zegt ze: "Tuurlijk, mijn Mart". Inderdaad helemaal van Ellen :-)
Beste Ellen en Mart,
BeantwoordenVerwijderenWat zijn jullie een stel kanjers! Wat een vechtlust spreekt hieruit!! Zoals waarschijnlijk velen, zijn wij heel erg geschrokken van dit nieuws. Heel veel sterkte, kracht, geluk en liefde toegewenst!
We sturen al het goede jullie kant op!
Liefs,
De Graaltjes uit Zeewolde