Vrijdag de 13e. Gelukkig zijn we niet zo bijgelovig. Verder zijn er in het ziekenhuis geen zwarte katten of ladders waar je onderdoor kunt lopen. Als deze dag aanbreekt heeft Ellen de 4e dag van de chemokuur (van 7 dagen) achter de rug en is dus over de helft.
De nacht was weer redelijk rustig. Weer even met Ellen op het randje van het bed gezeten toen ze even niet meer wist hoe ze moest liggen. Haar ademhaling is duidelijk minder luidruchtig.
Overdag is Ellen erg moe. Er komt weinig uit en ze valt continue in slaap. Soms als ze wakker wordt wil ze wat drinken, maar als ik 10 seconden later het bekertje richting haar mond beweeg, dan slaapt ze al weer. Het blijkt dat haar Hb gehalte extreem laag is en de artsen besluiten daarmee om twee zakken bloed toe te dienen. Het is uitgesloten dat dit komt door bloed afbraak. Dat houdt in dat het komt van of een bloeding, maar daar is momenteel geen aanleiding voor om dat te vermoeden, of het komt door een verdunning omdat er zoveel vocht wordt toegediend. Misschien toch maar bijgelovig worden. Als Margot uit Frankrijk even binnenkomt dan vermand Ellen zich even en komen er in 5 minuten meer zinnen uit dan de hele ochtend. Tja, ook zo kennen we Ellen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten